Basiscursus boomklimmen
Blijf op de hoogte en volg Britt
29 Oktober 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Zondag 25 oktober
18.43 uur, Epsom
Is het alweer tijd voor een blog? De tijd vliegt hier voorbij en ik kan me maar moeilijk tot het schrijven zetten. Ondanks dat heb ik natuurlijk genoeg te vertellen, the thing is…waar zal ik beginnen? Misschien maar waar ik vorige keer geëindigd ben.
Zo’n drie weken geleden ben ik met de familie een lang weekend naar Waiheke Island geweest. Het appartement aan het strand was betoverend, evenals het eiland. Ik besefte dat ik het onwijs goed getroffen heb met deze familie. Helaas werd de jongste tijdens het weekend ziek, waardoor we rondom het appartement moesten blijven. Uiteindelijk had ik gehoopt iets meer van het eiland te zien, maar ik heb zeker van deze mini vakantie genoten.
Tijdens het weekend heb ik afgesproken met Lance, een 57-jarige crewmember van de gym. Lance woont met zijn vrouw en zoon op Waiheke en pendelt iedere dag op en neer met de ferry naar Auckland om hier te werken, zoals de meeste mensen doen die op Waiheke wonen. Toevallig verbleef ik in hetzelfde gebied als waarin hij woont (Onetangi), dus hebben we koffie gedronken bij een café in de buurt; erg gezellig. Lance is such a great guy! :)
Donderdag 29 oktober
18.51 uur, Epsom
Ik moet leren om mijn verhalen af te typen..
Anyway, anderhalve week geleden ben ik naar Manukau Heads geweest; de ingang van de Auckland Harbour. Een erg ruige zee, waar al meerdere schepen ten onder zijn gegaan. Met z’n vijven (naast mij vier andere (Duitse) au pairs, waarvan ik er overigens maar één eerder had ontmoet) reden we (aan de linkerkant van de weg) in een gehuurde, Japanse auto over bochtige, smalle en grindachtige wegen, waarvan de maximumsnelheid met 100 werd aangegeven. Voor de oplettende lezer; dat zijn inderdaad genoeg onveiligheden in één zin. Tijdens deze twee uur durende tocht ging ik ineens die Indiaase buschauffeurs heel erg waarderen. Toch deed de bedreven chauffeuse (neen; ik vermoed dat ze haar rijbewijs bij het welbekende pak cornflakes had gekregen) geen moeite om de maximumsnelheid niet te overschrijden. Afin, na een memorabele eerst rit (en voorlopig ook de laatste) in een gehuurde auto met een voor mij vrij onbekende chauffeuse, was ik blij mezelf uit dat kleine rotaquarium te mogen wurmen. We hebben lekker wat rondgelopen, lekker de vuurtoren beklommen en lekker wat frisse zeelucht opgesnoven. Ik vond het al snel wel welletjes, helaas dachten de dames daar anders over. Ze hadden de smaak redelijk te pakken en vonden dat we nog een heuveltje hier konden beklimmen en een strandje daar konden bewandelen (de ultieme backpacker in mij moet denk ik nog ontwaken..). Daarnaast heb ik de basiscursus “boomklimmen voor beginners én gevondenen” bij mogen wonen (ik heb alleen toegekeken). Tot slot heb ik mezelf vooruit weten te slepen tijdens een anderhalf uur durende wandeltocht in een park. Mijn toon geeft wel aan dat het voor mij niet helemaal klikte met deze groep. Ondanks dat heb ik zeker mooie dingen gezien deze dag!
Afgelopen zondag ben ik met Justin, een andere crewmember van de gym en zijn vriend Mike naar Bethells Beach geweest; een zwart zandstrand met hoge zandduinen en een wilde zee aan de westkust van Auckland. Op de planning stond een workout op de “black sanddunes”. Een beetje rennen over een heuvelachtig gebied, dacht ik. Die gedachte werd meteen de kop ingedrukt toen ik bovenaan een enorme zandduin (lees: zandberg) stond en me werd verteld dat ik maar beter mijn schoenen uit kon trekken, zodat ik meer grip zou hebben. Aha. Verstand op nul, blik op oneindig en gáán! Eraf was leuk, erop was gekkenwerk. Toen Justin en Mike niet van ophouden wisten, begreep ik dat het niet bij één keer kon laten.
Na deze workout gingen we terug naar de auto en haalde Justin zijn complete lunch, die hij voor ons had gemaakt, tevoorschijn. Heel aandoenlijk!
Vervolgens reden we door naar Piha, een gebied dat ik nog heel graag wilde zien. Piha heeft één van de gevaarlijkste stranden van Nieuw-Zeeland. Ondanks dat zijn er heel wat surfers die het, tevergeefs, toch even hier willen proberen. Niet erg verbazingwekkend dat het Nieuw-Zeelandse programma “Piha Rescue” populair is onder de Kiwi’s..
Ik heb een erg leuke dag gehad met deze guys. Ik merk al wel dat ik me meer op mijn gemak voel bij de locals dan bij andere au pairs. Met uitzondering van Justine en Lea, twee lieve Duitse meiden met wie ik regelmatig afspreek.
Bijna twee maanden zijn verstreken, nog negen te gaan. Wat vliegt de tijd en wat is het hier fijn. Toch zijn er nog redelijk wat dingen waar ik me over blijf verbazen in dit land. Zo is centrale verwarming heel ongebruikelijk in Nieuw-Zeeland, ondanks dat de huizen slecht geïsoleerd zijn (iets waar ik de eerste weken erg aan moest wennen). Gelukkig wordt het steeds warmer en is de zomer bijna in zicht. Daarnaast zijn de Kiwi’s verplicht om te wonen in de zone waar hun kinderen naar school gaan (primary school én high school), terwijl de huisprijzen hier (met name in Auckland) onwijs hoog liggen. Hierdoor hebben veel gezinnen moeite om een huis te kopen binnen de zone waar ze hun kind naar school willen laten gaan. Desalniettemin heeft mijn familie een geweldig huis dichtbij de school van de kinderen, wat een geluksvogel ben ik ook!
Wat langzaamaan begint te wennen is het links rijden. Mijn brein begint het rechts rijden nu fout te rekenen, dat wordt dus nog een feest wanneer ik weer terug ben in Nederland. Toch heb ik nog heel wat keren bij de verkeerde bushalte staan wachten (aan de andere kant van de weg). Tijdens het oversteken blijf ik fouten maken (links, recht, links kijken zit echt in mijn systeem gebakken).
Een leuk weetje is trouwens (vooral voor mijn lieftallige tandarts Frank, mocht hij weer meelezen :)) dat het drinkwater hier gefluorideerd wordt. Of dat de reden is dat het water hier smaakt naar het water uit een geëutrofieerde laagveenplas; geen idee. De Nieuw-Zeelandse overheid vindt het in ieder geval een veilige, effectieve en betaalbare manier om tandbederf onder de gehele bevolking te voorkomen.
De zomervakantie komt steeds dichterbij, dus binnenkort moet ik een planning gaan maken wat betreft een eventuele reis naar het zuidereiland. Ik houd jullie uiteraard op de hoogte!
Dank jullie wel voor alle fantastische reacties, ze toveren stuk voor stuk een glimlach op mijn gezicht. De familie noemt me “the best au pair ever”. Dat is een geweldig compliment!!
Ik geniet van elke minuut, lieve mensen!
Lots of love,
Britt
18.43 uur, Epsom
Is het alweer tijd voor een blog? De tijd vliegt hier voorbij en ik kan me maar moeilijk tot het schrijven zetten. Ondanks dat heb ik natuurlijk genoeg te vertellen, the thing is…waar zal ik beginnen? Misschien maar waar ik vorige keer geëindigd ben.
Zo’n drie weken geleden ben ik met de familie een lang weekend naar Waiheke Island geweest. Het appartement aan het strand was betoverend, evenals het eiland. Ik besefte dat ik het onwijs goed getroffen heb met deze familie. Helaas werd de jongste tijdens het weekend ziek, waardoor we rondom het appartement moesten blijven. Uiteindelijk had ik gehoopt iets meer van het eiland te zien, maar ik heb zeker van deze mini vakantie genoten.
Tijdens het weekend heb ik afgesproken met Lance, een 57-jarige crewmember van de gym. Lance woont met zijn vrouw en zoon op Waiheke en pendelt iedere dag op en neer met de ferry naar Auckland om hier te werken, zoals de meeste mensen doen die op Waiheke wonen. Toevallig verbleef ik in hetzelfde gebied als waarin hij woont (Onetangi), dus hebben we koffie gedronken bij een café in de buurt; erg gezellig. Lance is such a great guy! :)
Donderdag 29 oktober
18.51 uur, Epsom
Ik moet leren om mijn verhalen af te typen..
Anyway, anderhalve week geleden ben ik naar Manukau Heads geweest; de ingang van de Auckland Harbour. Een erg ruige zee, waar al meerdere schepen ten onder zijn gegaan. Met z’n vijven (naast mij vier andere (Duitse) au pairs, waarvan ik er overigens maar één eerder had ontmoet) reden we (aan de linkerkant van de weg) in een gehuurde, Japanse auto over bochtige, smalle en grindachtige wegen, waarvan de maximumsnelheid met 100 werd aangegeven. Voor de oplettende lezer; dat zijn inderdaad genoeg onveiligheden in één zin. Tijdens deze twee uur durende tocht ging ik ineens die Indiaase buschauffeurs heel erg waarderen. Toch deed de bedreven chauffeuse (neen; ik vermoed dat ze haar rijbewijs bij het welbekende pak cornflakes had gekregen) geen moeite om de maximumsnelheid niet te overschrijden. Afin, na een memorabele eerst rit (en voorlopig ook de laatste) in een gehuurde auto met een voor mij vrij onbekende chauffeuse, was ik blij mezelf uit dat kleine rotaquarium te mogen wurmen. We hebben lekker wat rondgelopen, lekker de vuurtoren beklommen en lekker wat frisse zeelucht opgesnoven. Ik vond het al snel wel welletjes, helaas dachten de dames daar anders over. Ze hadden de smaak redelijk te pakken en vonden dat we nog een heuveltje hier konden beklimmen en een strandje daar konden bewandelen (de ultieme backpacker in mij moet denk ik nog ontwaken..). Daarnaast heb ik de basiscursus “boomklimmen voor beginners én gevondenen” bij mogen wonen (ik heb alleen toegekeken). Tot slot heb ik mezelf vooruit weten te slepen tijdens een anderhalf uur durende wandeltocht in een park. Mijn toon geeft wel aan dat het voor mij niet helemaal klikte met deze groep. Ondanks dat heb ik zeker mooie dingen gezien deze dag!
Afgelopen zondag ben ik met Justin, een andere crewmember van de gym en zijn vriend Mike naar Bethells Beach geweest; een zwart zandstrand met hoge zandduinen en een wilde zee aan de westkust van Auckland. Op de planning stond een workout op de “black sanddunes”. Een beetje rennen over een heuvelachtig gebied, dacht ik. Die gedachte werd meteen de kop ingedrukt toen ik bovenaan een enorme zandduin (lees: zandberg) stond en me werd verteld dat ik maar beter mijn schoenen uit kon trekken, zodat ik meer grip zou hebben. Aha. Verstand op nul, blik op oneindig en gáán! Eraf was leuk, erop was gekkenwerk. Toen Justin en Mike niet van ophouden wisten, begreep ik dat het niet bij één keer kon laten.
Na deze workout gingen we terug naar de auto en haalde Justin zijn complete lunch, die hij voor ons had gemaakt, tevoorschijn. Heel aandoenlijk!
Vervolgens reden we door naar Piha, een gebied dat ik nog heel graag wilde zien. Piha heeft één van de gevaarlijkste stranden van Nieuw-Zeeland. Ondanks dat zijn er heel wat surfers die het, tevergeefs, toch even hier willen proberen. Niet erg verbazingwekkend dat het Nieuw-Zeelandse programma “Piha Rescue” populair is onder de Kiwi’s..
Ik heb een erg leuke dag gehad met deze guys. Ik merk al wel dat ik me meer op mijn gemak voel bij de locals dan bij andere au pairs. Met uitzondering van Justine en Lea, twee lieve Duitse meiden met wie ik regelmatig afspreek.
Bijna twee maanden zijn verstreken, nog negen te gaan. Wat vliegt de tijd en wat is het hier fijn. Toch zijn er nog redelijk wat dingen waar ik me over blijf verbazen in dit land. Zo is centrale verwarming heel ongebruikelijk in Nieuw-Zeeland, ondanks dat de huizen slecht geïsoleerd zijn (iets waar ik de eerste weken erg aan moest wennen). Gelukkig wordt het steeds warmer en is de zomer bijna in zicht. Daarnaast zijn de Kiwi’s verplicht om te wonen in de zone waar hun kinderen naar school gaan (primary school én high school), terwijl de huisprijzen hier (met name in Auckland) onwijs hoog liggen. Hierdoor hebben veel gezinnen moeite om een huis te kopen binnen de zone waar ze hun kind naar school willen laten gaan. Desalniettemin heeft mijn familie een geweldig huis dichtbij de school van de kinderen, wat een geluksvogel ben ik ook!
Wat langzaamaan begint te wennen is het links rijden. Mijn brein begint het rechts rijden nu fout te rekenen, dat wordt dus nog een feest wanneer ik weer terug ben in Nederland. Toch heb ik nog heel wat keren bij de verkeerde bushalte staan wachten (aan de andere kant van de weg). Tijdens het oversteken blijf ik fouten maken (links, recht, links kijken zit echt in mijn systeem gebakken).
Een leuk weetje is trouwens (vooral voor mijn lieftallige tandarts Frank, mocht hij weer meelezen :)) dat het drinkwater hier gefluorideerd wordt. Of dat de reden is dat het water hier smaakt naar het water uit een geëutrofieerde laagveenplas; geen idee. De Nieuw-Zeelandse overheid vindt het in ieder geval een veilige, effectieve en betaalbare manier om tandbederf onder de gehele bevolking te voorkomen.
De zomervakantie komt steeds dichterbij, dus binnenkort moet ik een planning gaan maken wat betreft een eventuele reis naar het zuidereiland. Ik houd jullie uiteraard op de hoogte!
Dank jullie wel voor alle fantastische reacties, ze toveren stuk voor stuk een glimlach op mijn gezicht. De familie noemt me “the best au pair ever”. Dat is een geweldig compliment!!
Ik geniet van elke minuut, lieve mensen!
Lots of love,
Britt
-
29 Oktober 2015 - 10:19
Nadieh Lagaay :
Wat een geweldige tijd heb je daar Britt!!
Geniet!! Dikke kus -
29 Oktober 2015 - 10:19
Nadieh Lagaay :
Wat een geweldige tijd heb je daar Britt!!
Geniet!! Dikke kus -
29 Oktober 2015 - 10:45
Peter:
OK Britt! Mooi om te lezen! -
29 Oktober 2015 - 11:39
Marian:
Het is iedere keer weer genieten als ik je verslagen lees.
Geniet van al het moois wat je meemaakt.
Liefs van Marian -
29 Oktober 2015 - 13:25
Iris:
Wat een heerlijk mens ben je ook!!! Wanneer komt jou eerste boek uit?????. -
29 Oktober 2015 - 13:58
Henny Carlisle:
Leuk verslag, Britt. Fijn dat je de gelegenheid hebt wat te zien van de omgeving! Mijn neef woonde in Onetangi, maar verhuisde later naar Auckland. -
29 Oktober 2015 - 18:29
Nikki :
Over schrijfonderwerpen gesproken... misschien een eetverslag de volgende keer?
Ha ha. Weer met heel veel plezier gelezen lieve zus!
Je verandert van (mijn kleine) zusje naar zus door alle levenservaringen die je op dit moment ondergaat.
Mooi en fijn dat je toch zo dichtbij voelt door dit reisverslag.
Knuffel!! -
30 Oktober 2015 - 00:18
Fredie:
Heel fijn om op de hoogte te blijven van jou leven daar, weer een leuk stukje om te lezen, geniet en liefs! -
30 Oktober 2015 - 19:52
Anke:
Super om weer te lezen Britt:)! Ik ben zoo jaloers op alle mooie dingen die je daar mee maakt! Xx! -
02 November 2015 - 16:44
Tandarts Fabels:
Ha die Britt,
wat is in hemelsnaam: "geëutrofieerd"??
Veel succes daar!
Groetjes, tandarts Fabels. -
03 November 2015 - 16:41
Beppie:
Fijn dat het je het zo naar je zin hebt Britt!
Liefs, Beppie -
03 November 2015 - 19:13
Lies Stolsz:
Wat heb ik weer genoten van jouw blog!! Kijk weer uit naar de volgende! Dikke knuffel xxx -
03 November 2015 - 19:14
Lies Stolsz:
Wat heb ik weer genoten van jouw blog!! Kijk weer uit naar de volgende! Dikke knuffel xxx -
29 November 2015 - 17:45
Ruud Van Braak:
Beste Brit,
Enjoy your stay there.
Looking forward to your following adventures.
Best regards,
Loes en Ruud van Braak
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
