De heenreis
Blijf op de hoogte en volg Britt
01 September 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Maandag 31 augustus
9.44 uur, plaatselijke tijd Dubai
Wachtende op mijn vlucht richting Auckland, die over een klein uur zal gaan, begin ik met het typen van mijn allereerste blog in het buitenland. Vanmorgen ben ik om 6.00 uur, plaatselijke tijd, geland op Dubai. Ik heb enigszins m’n ogen dicht kunnen doen; de vegetarische maaltijd die rond 22.30 uur nog in het vliegtuig werd geserveerd viel me zwaar (ik had op Schiphol al een avondmaaltijd genuttigd, wist ik veel dat ik op dat late tijdstip nog een uitgebreid diner in het vliegtuig zou krijgen). Afin, de Zuid-Afrikaanse dame naast mij wist haar maaltijd compleet weg te schranzen, waar ik mij behoorlijk over verwonderde gezien haar tengere postuur. De nacht was kort; ik heb minstens twee klokuren overgeslagen vanwege het tijdsverschil. Gelukkig heb ik nog een aantal van zulk gelijke uren te gaan, gezien het tijdverschil tussen Nederland en Nieuw-Zeeland 10 klokuren is. “Hello Jetlag!” Ik kijk naar je uit…
Ik voelde me verre van lekker na mijn landing vanochtend, maar na me even opgefrist te hebben in een klein rothok (nee, de wc’s op de luchthaven van Dubai zijn niet groot en ze hebben ook geen marmeren vloer), een kopje koffie te hebben gedronken en een falafelwrap (ik hoor jullie denken: “dat op de vroege ochtend?” de keuze was beperkt, vandaar..) te hebben gegeten (die laatste twee kreeg ik van ’t Huis, toch aardig van Emirates), knapte ik weer een beetje op.
10.11 uur, plaatselijke tijd Dubai
Ik ben voor het gemak even verkast naar het vliegtuig (het grootste vliegtuig ter wereld welteverstaan. Jazeker, jazeker; de Airbus A380. Ik proef jullie jaloezie) die gelukkig meer beenruimte heeft dan dat ik tijdens de zes uur durende vlucht van Amsterdam naar Dubai had. Na zes uur was ik al enigszins gebroken, het echte werk moet daarentegen nog beginnen, gezien de 11991 km die het vliegtuig nu naar Brisbane af moet leggen (van daaruit verder naar Auckland). Ik draai mijn verstand even op nul, dan kom ik vanzelf wel een keer aan.
Tot zover een update van mijn vlucht.
Afgelopen vrijdag heb ik een afscheidsfeestje gehouden met allemaal fijne mensen. Ik heb genoten van ieders aanwezigheid en waardeer de ongelooflijk lieve geschenken die ik van iedereen kreeg. Ik vond het een gek idee dat ik daadwerkelijk ging vertrekken, weg van mijn eigen, vertrouwde wereld.
Nu ik onderweg ben, besef ik pas hoe het is om alleen op reis te zijn. Je bent duidelijk op jezelf aangewezen. Ik was daarom blij toen ik vanmorgen een praatje maakte met Johan. Johan, een Zuid-Afrikaanse Family Man, wonende in Abu Dhabi, die van hot naar her reist voor z’n werk en zowat elk land van de wereld al heeft bezocht, begon een praatje met me te maken bij een koffietentje. Hij vond dat ik geen thee kon drinken bij het beste koffietentje van het vliegveld. Ik zei dat ik de koffie al op had (die van ’t Huis). Hij beweerde vervolgens dat de tweede bak koffie altijd beter is dan de eerste, etc. ect. Goed gesprek dus… Afin, nadat ik hem had verteld over mijn reis naar NZ, smeerde hij me wat adviezen aan. Zoveel adviezen dat ik mijn hele toekomstplan al heb kunnen uitwerken. Sympathieke man, die Johan, hij wist goed waar die het over had. Dat vond-ie zelf volgens mij ook. Niet veel later nam ik in de vertrekhal plaats naast John, een dokter uit Botswana en nu wonende in Dublin. Hij was bij zijn familie in Afrika geweest en was op weg naar huis. Ik sprak hem aan, heel subtiel, om te vragen hoe laat het was (er hing in die enorme vertrekhal geen klok en de tijd op mijn telefoon stond nog op de Nederlandse tijd). Daarnaast had ik echt behoefte om even sociaal te doen, het begon namelijk al zo ernstig te worden dat ik tegen mezelf begon te praten (voornamelijk peptalks). Afin, even gezellig gesproken met John en daarna de gate doorgegaan. Daarna kwam het moment dat ik het tijd vond om met mijn blog te beginnen en zodoende zweef ik nu al typend ergens boven een ander Arabisch land met nog 7630 miles voor de boeg tot Brisbane.
Gelukkig heb ik heel wat ruimte, aangezien ik samen met James (of was het nou Jimmy..?) op een rij voor drie zit. James (of Jimmy, whatever) komt uit Ierland, maar woont momenteel in Brisbane. Ik heb vandaag dus nog geen enkel woord Nederlands gepraat…behalve tegen mezelf, maar laten we dat maar niet meetellen.
? uur, plaatselijke tijd Ergens boven zee
Ik ervaar nu hoe het is om geen besef van tijd te hebben. Het enige wat ik weet is hoelang de reis nog duurt en de plaatselijke tijd in Brisbane. Of het bij mij momenteel 12.00 uur is of 18.00 uur, al sla je me dood…Ik wacht wel tot de crew wat te eten komt brengen, dan schat ik dat het tegen zessen zal zijn. Al zal dat ook een overhaaste conclusie zijn, gezien het feit dat het diner gisteren pas na tienen ’s avonds werd geserveerd. Ingewikkeld allemaal…Als ze nog een goeie zoeken voor het programma Mindfuck; ik heb er één hoor jongens! Nog tien uur te gaan tot Brisbane. Mijn poten zijn nu al twee opgeblazen padden, note to myself (en voor ieder ander die het handig vindt om even te noteren): trek geen schoenen aan in het vliegtuig die nog moeten worden ingelopen en trek ze in dat geval al helemaal niet uit. Misschien kunnen sommigen zich een redelijk beeld vormen van hoe ik het eerste uur op de luchthaven van Dubai heb rond gestrompeld (zo niet, denk dan maar even aan een varkensrollade die nog in het netje zit, dan kom je ook een heel eind ;-)).
Dinsdag 1 september
7.02 uur, plaatselijke tijd Brisbane
Ik ben in Australië!!! Ik wist niet dat dit zo’n kick kon geven, vanaf de luchthaven ziet alles er prachtig uit. Ik heb wallen, ik heb slaaptekort en ik heb stalpoten, maar I don’t care: Hell Yeah, ik ben “Down Under”!! De vlucht van Dubai naar Brisbane ging me beter af dan verwacht. Onderweg wel heftige turbulentie gehad, had het idee dat het voorbij was en het vliegtuig ging neerstorten. Nog nooit zo bang geweest, vooral omdat onze P.A. en stewards redelijk in paniek raakten en de passagiers begonnen te gillen. Uiteindelijk allemaal goed gekomen. Momenteel wordt het vliegtuig bijgetankt en klaargemaakt voor de reis naar Auckland. Het laatste stukje! Wauw, dit gevoel is zo te gek.
8.40 uur, plaatselijke tijd Brisbane
10.40 uur, plaatselijke tijd Auckland
Mijn laatste vlucht, nog twee uur te gaan en dan ben ik er…Een korte vlucht; nog eentje om het af te leren. Ik voel me behoorlijk fris, ondanks dat ik nauwelijks geslapen heb. Ik denk dat de aankomst op Australië me veel goed heeft gedaan. James of Jimmy heb ik ingeruild voor een ouder echtpaar. Ontzettend vriendelijke mensen die in Auckland wonen. Ze hebben mij al het een en ander weten te vertellen over Auckland en Nieuw-Zeeland, waardoor ik nu dolenthousiast het laatste stukje van mijn heenreis aan het typen ben. Momenteel vlieg ik over de oceaan, waar de zon in schittert. Het is prachtig! Ik ben erg benieuwd naar hoe mijn eerste ontmoeting straks zal verlopen met mijn host dad Brett op Auckland Airport. Dat lijkt me mooie materie om een volgende blog van te schrijven. Ik ga nog even genieten van het wonderschone uitzicht wat ik hier heb. “Auckland, here I come!!”
9.44 uur, plaatselijke tijd Dubai
Wachtende op mijn vlucht richting Auckland, die over een klein uur zal gaan, begin ik met het typen van mijn allereerste blog in het buitenland. Vanmorgen ben ik om 6.00 uur, plaatselijke tijd, geland op Dubai. Ik heb enigszins m’n ogen dicht kunnen doen; de vegetarische maaltijd die rond 22.30 uur nog in het vliegtuig werd geserveerd viel me zwaar (ik had op Schiphol al een avondmaaltijd genuttigd, wist ik veel dat ik op dat late tijdstip nog een uitgebreid diner in het vliegtuig zou krijgen). Afin, de Zuid-Afrikaanse dame naast mij wist haar maaltijd compleet weg te schranzen, waar ik mij behoorlijk over verwonderde gezien haar tengere postuur. De nacht was kort; ik heb minstens twee klokuren overgeslagen vanwege het tijdsverschil. Gelukkig heb ik nog een aantal van zulk gelijke uren te gaan, gezien het tijdverschil tussen Nederland en Nieuw-Zeeland 10 klokuren is. “Hello Jetlag!” Ik kijk naar je uit…
Ik voelde me verre van lekker na mijn landing vanochtend, maar na me even opgefrist te hebben in een klein rothok (nee, de wc’s op de luchthaven van Dubai zijn niet groot en ze hebben ook geen marmeren vloer), een kopje koffie te hebben gedronken en een falafelwrap (ik hoor jullie denken: “dat op de vroege ochtend?” de keuze was beperkt, vandaar..) te hebben gegeten (die laatste twee kreeg ik van ’t Huis, toch aardig van Emirates), knapte ik weer een beetje op.
10.11 uur, plaatselijke tijd Dubai
Ik ben voor het gemak even verkast naar het vliegtuig (het grootste vliegtuig ter wereld welteverstaan. Jazeker, jazeker; de Airbus A380. Ik proef jullie jaloezie) die gelukkig meer beenruimte heeft dan dat ik tijdens de zes uur durende vlucht van Amsterdam naar Dubai had. Na zes uur was ik al enigszins gebroken, het echte werk moet daarentegen nog beginnen, gezien de 11991 km die het vliegtuig nu naar Brisbane af moet leggen (van daaruit verder naar Auckland). Ik draai mijn verstand even op nul, dan kom ik vanzelf wel een keer aan.
Tot zover een update van mijn vlucht.
Afgelopen vrijdag heb ik een afscheidsfeestje gehouden met allemaal fijne mensen. Ik heb genoten van ieders aanwezigheid en waardeer de ongelooflijk lieve geschenken die ik van iedereen kreeg. Ik vond het een gek idee dat ik daadwerkelijk ging vertrekken, weg van mijn eigen, vertrouwde wereld.
Nu ik onderweg ben, besef ik pas hoe het is om alleen op reis te zijn. Je bent duidelijk op jezelf aangewezen. Ik was daarom blij toen ik vanmorgen een praatje maakte met Johan. Johan, een Zuid-Afrikaanse Family Man, wonende in Abu Dhabi, die van hot naar her reist voor z’n werk en zowat elk land van de wereld al heeft bezocht, begon een praatje met me te maken bij een koffietentje. Hij vond dat ik geen thee kon drinken bij het beste koffietentje van het vliegveld. Ik zei dat ik de koffie al op had (die van ’t Huis). Hij beweerde vervolgens dat de tweede bak koffie altijd beter is dan de eerste, etc. ect. Goed gesprek dus… Afin, nadat ik hem had verteld over mijn reis naar NZ, smeerde hij me wat adviezen aan. Zoveel adviezen dat ik mijn hele toekomstplan al heb kunnen uitwerken. Sympathieke man, die Johan, hij wist goed waar die het over had. Dat vond-ie zelf volgens mij ook. Niet veel later nam ik in de vertrekhal plaats naast John, een dokter uit Botswana en nu wonende in Dublin. Hij was bij zijn familie in Afrika geweest en was op weg naar huis. Ik sprak hem aan, heel subtiel, om te vragen hoe laat het was (er hing in die enorme vertrekhal geen klok en de tijd op mijn telefoon stond nog op de Nederlandse tijd). Daarnaast had ik echt behoefte om even sociaal te doen, het begon namelijk al zo ernstig te worden dat ik tegen mezelf begon te praten (voornamelijk peptalks). Afin, even gezellig gesproken met John en daarna de gate doorgegaan. Daarna kwam het moment dat ik het tijd vond om met mijn blog te beginnen en zodoende zweef ik nu al typend ergens boven een ander Arabisch land met nog 7630 miles voor de boeg tot Brisbane.
Gelukkig heb ik heel wat ruimte, aangezien ik samen met James (of was het nou Jimmy..?) op een rij voor drie zit. James (of Jimmy, whatever) komt uit Ierland, maar woont momenteel in Brisbane. Ik heb vandaag dus nog geen enkel woord Nederlands gepraat…behalve tegen mezelf, maar laten we dat maar niet meetellen.
? uur, plaatselijke tijd Ergens boven zee
Ik ervaar nu hoe het is om geen besef van tijd te hebben. Het enige wat ik weet is hoelang de reis nog duurt en de plaatselijke tijd in Brisbane. Of het bij mij momenteel 12.00 uur is of 18.00 uur, al sla je me dood…Ik wacht wel tot de crew wat te eten komt brengen, dan schat ik dat het tegen zessen zal zijn. Al zal dat ook een overhaaste conclusie zijn, gezien het feit dat het diner gisteren pas na tienen ’s avonds werd geserveerd. Ingewikkeld allemaal…Als ze nog een goeie zoeken voor het programma Mindfuck; ik heb er één hoor jongens! Nog tien uur te gaan tot Brisbane. Mijn poten zijn nu al twee opgeblazen padden, note to myself (en voor ieder ander die het handig vindt om even te noteren): trek geen schoenen aan in het vliegtuig die nog moeten worden ingelopen en trek ze in dat geval al helemaal niet uit. Misschien kunnen sommigen zich een redelijk beeld vormen van hoe ik het eerste uur op de luchthaven van Dubai heb rond gestrompeld (zo niet, denk dan maar even aan een varkensrollade die nog in het netje zit, dan kom je ook een heel eind ;-)).
Dinsdag 1 september
7.02 uur, plaatselijke tijd Brisbane
Ik ben in Australië!!! Ik wist niet dat dit zo’n kick kon geven, vanaf de luchthaven ziet alles er prachtig uit. Ik heb wallen, ik heb slaaptekort en ik heb stalpoten, maar I don’t care: Hell Yeah, ik ben “Down Under”!! De vlucht van Dubai naar Brisbane ging me beter af dan verwacht. Onderweg wel heftige turbulentie gehad, had het idee dat het voorbij was en het vliegtuig ging neerstorten. Nog nooit zo bang geweest, vooral omdat onze P.A. en stewards redelijk in paniek raakten en de passagiers begonnen te gillen. Uiteindelijk allemaal goed gekomen. Momenteel wordt het vliegtuig bijgetankt en klaargemaakt voor de reis naar Auckland. Het laatste stukje! Wauw, dit gevoel is zo te gek.
8.40 uur, plaatselijke tijd Brisbane
10.40 uur, plaatselijke tijd Auckland
Mijn laatste vlucht, nog twee uur te gaan en dan ben ik er…Een korte vlucht; nog eentje om het af te leren. Ik voel me behoorlijk fris, ondanks dat ik nauwelijks geslapen heb. Ik denk dat de aankomst op Australië me veel goed heeft gedaan. James of Jimmy heb ik ingeruild voor een ouder echtpaar. Ontzettend vriendelijke mensen die in Auckland wonen. Ze hebben mij al het een en ander weten te vertellen over Auckland en Nieuw-Zeeland, waardoor ik nu dolenthousiast het laatste stukje van mijn heenreis aan het typen ben. Momenteel vlieg ik over de oceaan, waar de zon in schittert. Het is prachtig! Ik ben erg benieuwd naar hoe mijn eerste ontmoeting straks zal verlopen met mijn host dad Brett op Auckland Airport. Dat lijkt me mooie materie om een volgende blog van te schrijven. Ik ga nog even genieten van het wonderschone uitzicht wat ik hier heb. “Auckland, here I come!!”
-
01 September 2015 - 19:21
Nikki:
Rust goed uit vakentje! We lezen je verhaal met een grote glimlach.
Fijn dat je met dit medium toch een beetje bij ons bent.
Die martens zijn nu wel ingelopen denk ik....
Wel opvallend dat al je naasten passagiers met een 'J' begonnen...
Maar je hebt het allemaal doorstaan. Trots op jou!!! -
01 September 2015 - 19:26
Iris De Heer:
Humor!!!!!! Wat schrijf je weer heerlijk!!
Ik weet in ieder geval wat jij straks na jou reis gaat studeren........ Journalistiek!ha ha!
Dikke kus en........blijf schrijven!XXXX -
01 September 2015 - 20:09
Henny Carlisle:
Leuk journal, Britt!
Ik kijk uit naar de volgende aflevering. -
01 September 2015 - 20:32
Lian:
Lieve Brittie,
Nadat ik het zelf talloze keren heb gehoord tijdens mijn reis, moet ik het nu toch ook even tegen jou zeggen: jeeeeetje wat schrijf je leuk! ;)
Ook ik zit hier in Brummen met een grote glimlach (en een stukje gezonde jaloezie) jouw verhaal te lezen.
Ik weet zeker dat jij je daar helemaal op je plek gaat voelen, en als dat misschien af en toe niet zo voelt, denk er dan maar aan wat een ongelooflijke toffe reis je aan het maken bent en dat je er nu met volle teugen van moet genieten, want geloof me, het vliegt voorbij :)
Ik kijk uit naar je volgende verslag!
Dikke kus, en geniet ervan!
Lian -
01 September 2015 - 21:39
Ghislaine:
Echt heel erg leuk om te lezen Britt! en dit is alleen nog maar de heen reis.. jeetje wat heb jij een leuk jaar voor de boeg! Geniet geniet geniet! -
01 September 2015 - 21:55
Claudia:
Hey Lieffie,
Leuk om te lezen hoor, enne...je praat graag met vreemde mannen.
toi toi de eerste paar dagen....Rock it girl! -
01 September 2015 - 22:11
Peter De Heer:
Mooi verhaal Britt! Het is alsof we met je zijn meegereisd! -
01 September 2015 - 22:44
Anke:
Leuk geschreven Britt en fijn dat je veilig bent aangekomen :) xxx! -
01 September 2015 - 23:43
Jill:
Tof!!
You go girl -
02 September 2015 - 00:20
Berry:
-
02 September 2015 - 00:23
Gerard:
Mooi geschreven Britt. Ben benieuwd naar het vervolg van jou verhaal.
-
02 September 2015 - 06:15
Ans:
Prachtig geschreven britt ....succes daar x -
02 September 2015 - 06:56
Nadieh:
Leuk geschreven Britt!
Zet hem op! Geniet van ieder moment.
Fijn dat je veilig bent aangekomen. Xx Nadieh -
02 September 2015 - 08:03
Bep:
Het avontuur is begonnen. En hoe !
Ik wens je een ongelooflijk mooie tijd Britt.
Alleen naar het einde van de wereld maar naar het begin van iets heel speciaals.
Lief Bep -
02 September 2015 - 08:04
Astrid :
Hi Britt!
Wat leuk om je reisverslag te lezen! En er zullen nog wel velen volgen!
Take Care!
Xx -
02 September 2015 - 08:09
Margreet Pince Van Der Aa:
Wat een mooi verslag. Veel plezier! -
02 September 2015 - 09:12
Anoniem:
prachtig verhaal en wat straalt er een energie van af!
Erg leuk om als 'vreemde', omdat ik jou in persoon niet ken dit verhaal te lezen.
Het kwam voorbij op mijn tijdlijn van facebook. Erg leuk om zo de dag te beginnen met dit verhaal! Fijne reis! -
02 September 2015 - 09:30
Fabienne:
Heee! Britt wat gaaf hee, heel leuk verhaal om te lezen!
Ik wens jou heel veel succes op je reis en geniet er van.
Wat stoer van je zo alleen maar je kunt het!
Liefs Fabienne -
02 September 2015 - 09:32
Gerrie Reukers:
Hallo Britt, prachtig geschreven. Een hele belevenis zeg. Knap hoor -
02 September 2015 - 10:05
Femmy:
Lieve britt
Ik wil je heel veel succes wensen met je avontuur.
Ik ga je volgen -
02 September 2015 - 17:12
Ab En Dolly :
We hebben genoten van je reisverslag. Wachten op het vervolg xxx -
02 September 2015 - 18:53
Antoinette Pince Van Der Aa:
Hoi Britt,
Mooie beschrijving van je vlucht. Ik wens jou heel veel plezier en wereldwijsheid. Ik ga je volgen!
Gr Antoinette -
02 September 2015 - 23:46
Ellen Lammers:
Hee Britt, ik wens een super leuke tijd toe daar in het wonderschone Nieuw Zeeland!! Ik vind het leuk je te volgen!! -
03 September 2015 - 11:57
Annemarie Den Hartogh:
Wat n ontzettend leuk verslag heb je geschreven en .... wat ben ik eigenlijk jaloers op je!!!!
Je gaat n fantastische tijd tegemoet in n fantastische omgeving!!
Ik ga je volgen -
05 September 2015 - 20:28
Loes En Ruud Van Braak:
Hello Britt, nice report of your out journey.Looking forward to your next report.
Best regards, Loes en Ruud van Braak -
06 September 2015 - 08:26
Anne-Marie Brok:
He Britt, wat een leuk verslag. Ik ga je zeker volgen. Een hele fijne tijd.
Gr. Anne-Marie Brok -
06 September 2015 - 19:07
Syl:
Hee gorgeous!
Al een klein beetje geacclimatiseerd 'down under'?
Pff, moest echt even slikken bij jouw woorden: 'ik ben in Australië. wist niet dat het zo'n kick kon geven....
I know what kind of feeling that is.
Lieve schat, enjoy en ga je zeker niet verplicht voelen om de hele tijd te bloggen (zo vermoeiend!)
Leef je eigen leven daar de komende maanden en geniet van iedere minuut...
Luv joe.
Liefs syl -
09 September 2015 - 21:43
Marieke:
Hi lieve Britta,
Tof om zo je reis een beetje te mogen mee beleven! Deze week je intro of heb je die al achter de rug? Hoop dat je eerste indruk van je gastgezin positief is!
Zet m op daar, Britt, en vooral enjoy!!
Dikke kus en big hug xxx -
19 September 2015 - 18:58
Jeroen:
Ha die Britt,
“Auckland, here I come!!” en toen bleef het stil vanuit de andere kant van de wereld. In de krant stonden geen berichten van een neergestort vliegtuig voor de Nieuw-Zeelandse kust dus je bent in ieder geval geland. Allerlei hersenspinsels gaan door het hoofd: is die aardige Brett dan toch een gewone ordinaire inboorling die op een stiekeme manier onschuldige blonde meisjes naar zijn habitat lokt, wordt je meteen als een slavin aan het werk gezet en heb je nauwelijks tijd voor een korst brood laat staan om het ongeruste volk in Nederland te voorzien van een update. Kortom heel Brummen en omstreken zit met smacht en samengeknepen billen te wachten op de eerste belevenissen van jou als au-pair in het andere eind van de wereld. Veel plezier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
